การกำหนดขอบเขตการประเมินผลกระทบด้านสุขภาพ ในมุมมองของผู้ลงทุน วิชาการ และภาครัฐ ตอนที่ 1 /3
ผลจากการที่นโยบายและโครงการขนาดใหญ่ต่างๆ ทั้งจากภาครัฐและเอกชนได้ส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพของประชาชนมาเป็นเวลานาน ขณะที่เครื่องมือทางนโยบายในการศึกษา ตรวจสอบ และแก้ไขผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม คือ การประเมินผลกระทบด้านสิ่งแวดล้อม (Environmental Impact Assessment: EIA) ตามพระราชบัญญัติสิ่งแวดล้อมแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๓๕ ประสบปัญหาในเรื่องการศึกษาตรวจสอบโครงการ และการมีส่วนร่วมของประชาชน จนทาให้สังคมขาดความเชื่อถือต่อเครื่องมือดังกล่าว จึงเป็นที่มาของการผลักดันให้เกิดแนวทางประเมินผลกระทบที่กว้างขวางและสร้างการมีส่วนร่วมของประชาชนมากยิ่งขึ้น จึงเป็นที่มาให้ภาครัฐและสังคมร่วมกันผลักดันเครื่องมือประเมินผลกระทบขึ้นมาเพิ่ม คือ การประเมินผลกระทบด้านสุขภาพ (Health Impact Assessment: HIA) ซึ่งได้ปรากฎเป็นรูปธรรมจากรัฐธรรมนูญปี ๒๕๕๐ มาตรา ๖๗ วรรค ๒ เรื่องการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อมและสุขภาพ (E-HIA) สาหรับโครงการที่อาจส่งผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมและสุขภาพอย่างรุนแรง และตามมาตรา ๑๑ แห่งพระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ.๒๕๕๑ ที่ให้เจ้าของโครงการ หรือผู้ได้รับผลกระทบสามารถร้องขอ และมีส่วนร่วมในการประเมินผลกระทบสุขภาพได้