การเสวนาในเวทีสาธารณะ\"การผลิตแพทย์นานาชาติ สังคมไทยได้อะไร\" โดยมีหลายฝ่ายที่เกี่ยวข้องมาแลกเปลี่ยนความคิดเห็นกัน ทั้งคณาจารย์โรงเรียนแพทย์ แพทยสภา คณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ และสภาวิชาชีพต่างๆ ที่ประชุมได้ตั้ง 3 ประเด็น ในการแลกเปลี่ยนความเห็นคือ เหตุผลและความจำเป็นในการเปิดหลักสูตรแพทยศาสตร์ ภาษาอังกฤษ หรือหลักสูตรแพทย์นานาชาติ เรื่องเร่งด่วน และความสำคัญของแพทยศาสตร์ศึกษา และปัญหากำลังคนของประเทศ เนื่องจากขณะนี้ประเทศไทยสามารถผลิตแพทย์ได้ 3,400 คนต่อปี และตั้งเป้าหมายในอีก 10 ปี ข้างหน้า จะมีแพทย์จบใหม่ 25,000 คน โดยแพทย์ 1 คน ต้องดูแลประชากร 1,600 คน
ที่ประชุมมีความเห็นแตกต่างกัน ทั้งฝ่ายที่เห็นด้วยในการเปิดหลักสูตร และฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย ฝ่ายที่เห็นด้วยส่วนใหญ่เป็นอาจารย์แพทย์ในโรงเรียนแพทย์ ซึ่งเห็นความจำเป็นในการเปิดหลักสูตรนี้ เพื่อรองรับนักเรียนต่างชาติ เนื่องจากไม่สามารถเรียนแพทย์ในไทยได้ตามหลักสูตรปกติ ส่วนใหญ่การเปิดหลักสูตรนานาชาติ จะมีคนไทยมาเรียนร้อยละ 80 ส่วนชาวต่างชาติจะมาเรียนเพียงบางส่วน และเป็นการเพิ่มศักยภาพของแพทย์ไทย
ขณะที่ฝ่ายไม่เห็นด้วย มองว่า ปัญหาขาดแคลนแพทย์ขณะนี้ อยู่ที่การกระจายแพทย์ไปสู่สังคมชนบท สิ่งที่ท้าทายคณะแพทยศาสตร์ คือการปรับหลักสูตรให้นักศึกษาแพทย์อยากไปอยู่ชนบทมากขึ้น
ขณะที่กลุ่มนักศึกษาแพทย์ กล่าวว่า ระบบการศึกษาแพทยศาสตร์ของไทย ไม่สอนให้นักศึกษาแพทย์ทำงานในชนบทมากขึ้น ซึ่งอาจเป็นปัญหาที่ทำให้ เมื่อนักศึกษาเรียนจบและใช้ทุนการศึกษาครบ 3 ปี จะย้ายมาอยู่ในเขตเมืองมากขึ้น ซึ่งจะทำให้ปัญหาการขาดแคลนแพทย์ยังมีอยู่ต่อไป