ข้อมูลที่เกี่ยวกับการรักษาพยาบาล ไม่ว่าจะเกี่ยวกับประวัติโรคภัยไข้เจ็บ ประวัติการรักษา ยาที่ใช้ ข้อมูลสุขภาพต่างๆ ซึ่งข้อมูล ส่วนบุคคลด้านสุขภาพเป็นความลับส่วนบุคคล ผู้ใดจะนำไปเปิดเผยเพื่อให้เกิดความเสียหายกับเจ้าของข้อมูลไม่ได้ หลักการดังกล่าวได้รับการรับรองไว้ในมาตรา 7 แห่งพระราชบัญญัติสุขภาพแห่งชาติ พ.ศ. 2550

แต่ในสถานการณ์ปัจจุบันที่เกิดการระบาดของ ไวรัสโคโรน่าสายพันธุ์ใหม่ 2019 (Covid-19) ทำให้กระทรวงสาธารณสุขประกาศให้โรคนี้ เป็นโรคติดต่ออันตรายตามพระราชบัญญัติโรคติดต่อ พ.ศ. 2558 ซึ่งกฎหมายดังกล่าวกำหนดให้ต้องเปิดเผยข้อมูลด้านสุขภาพของบุคคล

เหตุที่เป็นเช่นนี้ เนื่องจากข้อมูลส่วนบุคคลบางส่วน มีความสำคัญที่สามารถใช้เป็นประโยชน์ในการควบคุมและป้องกันโรคระบาดได้ ดังนั้น กฎหมายจึงอนุญาตให้มีการเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลได้เท่าที่เป็นการป้องกันและควบคุมโรคระบาดเท่าที่จำเป็น เพื่อประโยชน์ในการป้องกันและควบคุมโรคติดต่อตามหลักเกณฑ์วิธีการ และเงื่อนไขที่คณะกรรมการโรคติดต่อแห่งชาติกำหนด โดยการเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลต้องเป็นไปเท่าที่จำเป็นเฉพาะ เพื่อการคุ้มครองป้องกันสุขภาพอนามัยของสาธารณชน

ดังนั้น โดยสรุปสิทธิในข้อมูลส่วนบุคคลด้านสุขภาพ ไม่ใช้สิทธิเด็ดขาดที่ห้ามเปิดเผยเลย แต่สามารถเปิดเผยได้ในกรณีที่มีกฎหมายกำหนดว่า ต้องเปิดเผยเพื่อประโยชน์สาธารณะในกรณีต่างๆ ซึ่งปัจจุบันมีกฎหมายหลายฉบับที่กำหนดให้ต้องเปิดเผยข้อมูลส่วนบุคคลในกรณีเพื่อประโยชน์สาธารณะอื่นๆ เช่น การเปิดเผยเพื่อประโยชน์ในการใช้ในกระบวนการยุติธรรม(เช่น การพิจารณาคดีในศาล) เป็นต้น