โรคติดต่อที่มียุงลายเป็นพาหะยังคงเป็นปัญหา สาธารณสุขสำคัญที่สร้างความสูญเสียแก่ชีวิตและ เศรษฐกิจของประเทศ ทั้ง ๆ ที่มีการรณรงค์ป้องกันและ ควบคุมจากหน่วยงานทั้งภาครัฐและเอกชนมาโดยตลอด ในปี พ.ศ.2559 ร่างมติสานพลังปราบยุงลายโดยใช้พื้นที่ เป็นฐาน ได้ถูกบรรจุให้เป็นมติสำคัญที่ต้องเร่งขับเคลื่อน ในสมัชชาสุขภาพแห่งชาติครั้งที่ 9 เพื่อลดจำนวนผู้ป่วย และเสียชีวิต โดยมีการประเมินผลการดำเนินงานควบคุม โรคไข้เลือดออกในการจัดสมัชชาสุขภาพแห่งชาติปีต่อ ๆ มาเป็นประจำทุกปี

ปัญหาของโรคไข้เลือดออกเป็น เรื่องที่เกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของคนและสิ่งแวดล้อม โดยตรง ไม่อาจแก้ไขปัญหาได้ด้วยภาครัฐเพียงฝ่ายเดียว จึงต้องอาศัยกระบวนการจัดการเพื่อให้เกิดการสานพลังความร่วมมือผ่านเครื่องมือต่าง ๆ อย่างต่อเนื่องควบคู่กันไป เช่น กระบวนการสมัชชาสุขภาพ การดำเนินงานโดยใช้พื้นที่เป็นฐานมีประชาชนใน พื้นที่รวมตัวกันเป็นแกนในการปราบยุงลาย ประสานผู้เกี่ยวข้องในชุมชน หมู่บ้านให้เกิดข้อตกลงในพื้นที่หรือ การกำหนดมาตรการปราบและลดจำนวนลูกน้ำยุงลายในธรรมนูญสุขภาพตำบล ซึ่งเหล่านี้จะเป็นการกระตุ้นและ ชักนำให้ประชาชน องค์กร ชุมชนและเครือข่ายสุขภาพ เข้ามามีส่วนร่วมอย่างจริงจัง รวมทั้งตระหนักถึงความ สำคัญและเป็นภารกิจที่ต้องปฏิบัติ