เริ่มต้นกับ เชียงใหม่ ที่กำลังพัฒนาพื้นที่ริมคลองแม่ข่าเป็นพื้นที่สาธารณะ ด้วยการจัดการร่วมกันของคนในชุมชน โดยจะออกแบบให้สามารถมาใช้พื้นที่ได้ง่าย ที่ใคร ๆ ก็สามารถใช้งานได้ เป็นพื้นที่สีเขียวที่สร้างเศรษฐกิจให้ชุมชน โดยคำนึงถึงภูมิทัศน์โดยรอบ ทั้งพื้นที่ริมคลอง, ทางเดิน, ท่าน้ำ, กำแพงดิน, ลำเหมือง, ต้นไม้ และสิ่งศักดิ์สิทธิ์ตามความเชื่อ โบราณสถาน ซึ่งเป็นคุณค่าทางประวัติศาสตร์ ที่เป็นต้นทุนอันมีมูลค่า สามารถเชื่อมโยงเป็นพื้นที่สาธารณะที่มีชีวิต มีการใช้ประโยชน์และมีการดูแลของชุมชน

ต่อด้วย การตื่นตัวร่วมไม้ร่วมมือกันจัดการเมืองของชาว จ.อุดรธานี ซึ่งถือเป็นอีกหนึ่งจังหวัดที่โดดเด่นด้านการค้า การลงทุนเป็นอย่างมาก เพราะด้วยภูมิศาสตร์ที่อยู่ใกล้กับนครหลวงเวียงจันทน์ เมืองหลวงของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว ทำให้เศรษฐกิจด้านการค้า, การบริการ เติบโตได้ดีและต่อเนื่อง รวมทั้งผู้คนที่นี่ มีการรวมกลุ่มกันเป็นเครือข่าย และตั้งคำถามร่วมกันว่า 10 ปีข้างหน้า พวกเขาอยากเห็น จ.อุดรธานี เป็นแบบไหน มีการกำหนดทิศทางการพัฒนาที่ชัดเจน

และ การพูดคุยในพื้นที่ ใน มติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติครั้งที่ 11
การร่วมสร้างสรรค์พื้นที่สาธารณะในเขตเมืองเพื่อสุขภาวะสู่การพัฒนาอย่างยั่งยืน (Co-Creating Public Spaces for Healthy Cities Towards Sustainable Development)