“หลาย พื้นที่มีการดำเนินงานระบบสุขภาพเชื่อมโยงกับการพัฒนาชุมชนซึ่งหลายพื้นที่ ประสบความสำเร็จแต่หลายพื้นที่ยังขาดการสนับสนุนอย่างเป็นระบบซึ่งส่งผลให้ เกิดความไม่ต่อเนื่องและขาดโอกาสในการพัฒนาจึงนำไปสู่แผนพัฒนาระบบสุขภาพ ชุมชนซึ่งเป็นความร่วมมือขององค์กรภาคีสุขภาพมากมาย…”คำพูดของนพ.ไพจิตร์ วราชิตปลัดกระทรวงสาธารณสุข(สธ.)กล่าวเปิดงานมหกรรมสุขภาพชุมชนครั้งที่ 2 ภายใต้แนวคิด”จากความรู้สู่ระบบการจัดการใหม่จินตนาการเป็นจริงได้ไม่รู้ จบ : ประตูสู่การพัฒนาชุมชนท้องถิ่นสุขภาวะ” ซึ่งจัดขึ้นระหว่างวันที่ 18-20 มกราคม 2555 ที่อิมแพ็คฟอรั่มเมืองทองธานีงานนี้เป็นความร่วมมือระหว่างองค์กรภาคีสุขภาพ มากมายทั้งองค์การอนามัยโลกกระทรวงสาธารณสุข (สธ.) สถาบันวิจัยระบบสาธารณสุข (สวรส.) สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.) สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.) เป็นต้นโดยมีเป้าหมายสร้างความเข้มแข็งให้เกิดขึ้นในระบบสุขภาพชุมชนซึ่ง มุ่งให้เกิดการเปลี่ยนแปลงในพื้นที่4,000 ตำบลที่กระจายอยู่ทั่วประเทศสู่ การเป็นชุมชนท้องถิ่นสุขภาวะโดยสร้างระบบสุขภาพชุมชนที่เข้มแข็งให้เกิดขึ้น ภายในปีพ.ศ.2558 โดยเริ่มจาก 100 ตำบลในปีแรกที่จะทำการคัดเลือกพื้นที่ตำบลต้นแบบก่อนขยายจนครบในปีต่อๆ มาภายในงานมีฟอรั่มน่าสนใจมากมายทั้งการเสวนามหกรรมสุขภาพเพื่อระบบสุขภาพ ชุมชนทั้งการเสวนาพัฒนาระบบสุขภาพชุมชนด้วยมิติทางวัฒนธรรมและการมีส่วนร่วม ของชุมชนพร้อมทั้งการฉายหนังสั้นหรือคลิปวิดีโอด้านสุขภาพเช่นการสร้างเสริม สุขภาพในกลุ่มเยาวชน : การป้องกันและแก้ไขปัญหาการตั้งครรภ์ไม่พร้อมรวมทั้งจัดแสดงตัวอย่างพื้นที่ ที่ประสบความสำเร็จในการพัฒนาระบบบริการสุขภาพระดับชุมชนหลายแห่งอาทิ โครงการรถเมล์สายสุขภาพขุนหาญโรงพยาบาลขุนหาญจ.ศรีสะเกษหรือโครงการเพิ่ม คุณภาพผสานเครือข่ายผ่านการพัฒนาระบบบริการและสนับสนุนของอ.ลำสนธิจ.ลพบุรีฯ ลฯ
นางเพ็ญศรีนรินทร์และนางศยามลคุโรปการนันท์พยาบาลโรงพยาบาล ขุนหาญจ.ศรีสะเกษตัวแทนบุคลากรสาธารณสุขที่ให้ความสำคัญการบริการในระดับ ชุมชนเล่าถึงโครงการบริการสุขภาพไร้รอยต่อด้วย”รถเมล์สายสุขภาพขุนหาญ” โรงพยาบาลขุนหาญจ.ศรีสะเกษว่าในปี 2547 ผลการทบทวนการส่งต่อของแผนกผู้ป่วยนอกในโรงพยาบาลขุนหาญพบว่ามีผู้ป่วยร้อย ละ 13.48 ไม่ไปรับการตรวจรักษาที่จำเป็นณโรงพยาบาลศรีสะเกษและสถานพยาบาลอื่นๆที่มี แพทย์เฉพาะทางเรียกว่าเป็นโรงพยาบาลศูนย์ขณะที่โรงพยาบาลขุนหาญเป็นเพียงโรง พยาบาลทั่วไปที่จำเป็นต้องส่งผู้ป่วยรักษาต่ออย่างไรก็ตามปัญหาดังกล่าวมัก พบในผู้ป่วยสูงอายุตั้งแต่ 70 ปีขึ้นไปซึ่งผู้ป่วยกลุ่มนี้ไม่สามารถเดินทางไปยังโรงพยาบาลศรีสะเกษได้เอง เนื่องด้วยติดปัญหาค่าเดินทางความหวาดกลัวในการไปยังสถานที่ไกลบ้านไม่อยาก ห่างไกลลูกหลานทั้งหมดล้วนเป็นปัญหา
จาก นั้นจะมอบป้ายคล้องคอสัญลักษณ์รถเมล์สายสุขภาพเพื่อป้องกันการหลงลืมกันใน หมู่คณะโดยจะมีการกำหนดจุดนัดหมายเพื่อรอรถและเดินทางกลับทั้งนี้จะกลับถึง โรงพยาบาลขุนหาญประมาณ 18.00 น. ซึ่งจากการดำเนินการดังกล่าวทำให้ผู้ป่วยได้รับการดูแลเพิ่มขึ้นจากเดิมผู้ ป่วยกลุ่มนี้ไม่สามารถเข้าถึงบริการถึงร้อยละ 13.48 ในปี 2547 แต่หลังจากทำโครงการดังกล่าวพบว่าในปี 2554 มีผู้ป่วยที่ไม่สามารถเข้าถึงบริการสุขภาพเพียงร้อยละ 0.8 เท่านั้นซึ่งถือว่าโครงการนี้ประสบความสำเร็จในระดับหนึ่ง
“ปัจจุบัน โครงการดังกล่าวไม่ได้รับการสนับสนุนงบประมาณใดๆต้องใช้งบประมาณจากโรง พยาบาลเองซึ่งผู้ป่วยก็ให้ความร่วมมือโดยการขอร่วมจ่ายจากผู้ป่วยเองไปกลับ ละ50 บาทก็สามารถช่วยได้ในระดับหนึ่งแต่โครงการนี้ก็ต้องเดินต่อซึ่งหวังว่าหาก ได้รับการสนับสนุนเพิ่มเติมจากรัฐก็จะทำให้ระบบการส่งต่อสะดวกสบายขึ้นเพิ่ม เที่ยวการเดินทางได้มากขึ้นและสามารถส่งต่อผู้ป่วยไปยังโรงพยาบาลห่างไกลได้ มากกว่านี้โดยเฉพาะในกลุ่มผู้ป่วยสูงอายุที่ป่วยเป็นโรคเรื้อรังจำเป็นต้อง ได้แพทย์เฉพาะทาง” นางเพ็ญศรีกล่าวทิ้งท้าย
เป็นอีกตัวอย่างในงานมหกรรมสุขภาพระดับชุมชนที่ควรเป็นแบบอย่าง