สช. จัดเวทีระดมความเห็นสร้างกลไกแก้ปัญหาเด็ก เยาวชน และครอบครัว ตามมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ ๗ หลังพบสารพัดปัจจัยเสี่ยงรุมเร้า ทั้งสื่อออนไลน์ ค้ามนุษย์ การพนัน และท้องไม่พร้อม ฯลฯ ถอดบทเรียน ๒ จังหวัด พบชุมชนและท้องถิ่นเป็นหัวใจการแก้ปัญหา โดยภาครัฐและเอกชนต้องปรับบทบาทเป็นผู้หนุนเสริมการทำงาน มั่นใจจะตอบโจทย์การแก้ปัญหาได้ดีที่สุด สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ (สช.) จัดการประชุมแลกเปลี่ยนเรียนรู้และให้ความเห็นต่อการขับเคลื่อนมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ ครั้งที่ ๗ พ.ศ.๒๕๕๗ เรื่อง “การพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อบูรณาการกลไกคุ้มครองเด็ก เยาวชน และครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง” ณ ห้องประชุมสานใจ ๑/๒ ชั้น ๖ อาคารสุขภาพแห่งชาติ

พญ.พรรณพิมล วิปุลากร ประธานคณะทำงานฯ กล่าวว่า ปัจจุบันภาคีเครือข่ายทุกภาคส่วน ทั้งระดับชาติ จังหวัด และท้องถิ่น เห็นความสำคัญของการแก้ปัญหาเด็ก เยาวชน และครอบครัว ซึ่งต้องเผชิญกับปัจจัยเสี่ยงต่างๆ รอบตัว ตามยุทธศาสตร์เพื่อบูรณาการกลไกการคุ้มครองเด็ก เยาวชน และครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง (พ.ศ.๒๕๕๘–๒๕๖๐) จำนวน ๔ ด้าน ได้แก่ ๑)ด้านการส่งเสริมและพัฒนาระบบสนับสนุนกลไกคุ้มครองเด็ก เยาวชน และครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง ๒)ด้านการป้องกันและคุ้มครองเด็ก เยาวชน และครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง ๓)ด้านการเฝ้าระวังภัยจากปัจจัยเสี่ยงที่จะส่งผลต่อเด็ก เยาวชน และครอบครัว และ ๔)ด้านการสงเคราะห์ช่วยเหลือเยียวยาแก่เด็ก เยาวชน และครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง

“ประเด็นสำคัญคือ จะทำอย่างไรให้เกิดกลไกการแก้ปัญหาในระดับชุมชนหรือพื้นที่ ซึ่งเด็กและครอบครัวใช้ชีวิตอยู่ ให้สามารถกุมสภาพการคุ้มครองและป้องกันปัจจัยเสี่ยงได้ โดยอาศัยฐานข้อมูลที่ชุมชนท้องถิ่นรับรู้จริงๆ มีการตั้งโจทย์ในพื้นที่ร่วมกัน และมีแนวทางการเฝ้าระวัง โดยหน่วยงานภาครัฐหรือนักวิชาการ เข้ามาช่วยสนับสนุนในการปฏิบัติ จนเกิดการเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้น” พญ.พรรณพิมล กล่าว
แล้วให้รายงานจุดอับ พื้นที่เสี่ยง หรือขยะที่เป็นพาหะโรค เป็นต้น

ขณะที่ นางอรพรรณ ศรีสุขวัฒนา รองเลขาธิการคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ กล่าวว่า หัวใจหลักของการขับเคลื่อนมติสมัชชาสุขภาพแห่งชาติ “การพัฒนานโยบายสาธารณะเพื่อบูรณาการกลไกคุ้มครองเด็กเยาวชนและครอบครัวจากปัจจัยเสี่ยง” คือ กลไกระดับชุมชนที่ต้องทำหน้าที่ควบคุมสถานการณ์หรือปัจจัยเสี่ยงที่เข้ามาในพื้นที่ด้วยตนเอง พัฒนากลไกให้เกิดความเข้มแข็ง ไม่ใช่พึ่งพาหน่วยงานใดหน่วยงานหนึ่ง รวมถึงควรเพิ่มบทบาทเด็กและเยาวชน ไม่เพียงแต่เข้ามาร่วมเป็นกรรมการหรืออนุกรรมการเท่านั้น แต่ต้องสร้างการมีส่วนร่วมในเรื่องการเข้าไปสำรวจปัญหาแบบลงลึกในบางเรื่องหรือบางจุดที่ผู้ใหญ่เข้าไม่ถึงด้วย